Het één zijn met het denken heeft ons doen vervreemden van onze essentie, en die vervreemding heeft het bewustzijn vernauwd. Zodra jij los komt van ”het denken”, dan verruimd jouw bewustzijn zich en keer je terug naar de staat van onvoorwaardelijke liefde.
Onze menselijke handelingen komen voort vanuit 2 intenties;
onvoorwaardelijke liefde (je kern, je essentie, het licht)
angst (het ego, het denken, het donker).
Al onze problemen komen voort uit het denken, want alleen het denken accepteert de realiteit niet zoals het komt. Het is het denken dat krampachtig probeert om de realiteit te laten voldoen aan zijn voorwaarden. Iets wat lijkt te lukken, maar uiteindelijk toch faalt, omdat het denken en het NU niet samen kunnen bestaan.
Een vernauwd bewustzijn doet je handelen vanuit angst. Je staat dan volledig los van de realiteit. Een verruimd bewustzijn houdt je in contact met de realiteit, daar waar innerlijke tevredenheid te ervaren is.
Merk je bij jezelf op dat je het contact met de realiteit kwijt bent? klik dan hieronder voor meer info.
Als Surinaams kind ben ik opgegroeid met een moeder dat volledig één was met haar denken. Dat betekent dat ik als kind moest voldoen aan de voorwaardes van haar denkpatroon. Aangezien mijn moeder – net als iedereen – onvoorwaardelijk wordt ondersteund door het universum, krijgt mijn moeder niet 1 (mijn oudere broer), maar 2 jongens die niet kunnen voldoen aan de voorwaardes van haar denken.
Haar identificatie met het denken heeft haar verblindt en kon zij dus ook niet zien dat wij er waren voor haar, dus het moment dat de realiteit er niet uitzag als haar denken zag zij geen andere optie dan het verdraaien van de realiteit, een realiteit waar ik een groot onderdeel van was.
Als kind ben ik opgegroeid met een moeder dat volledig één was met haar denken. Dat betekent dat ik als kind moest voldoen aan de voorwaarden van haar denken. Aangezien mijn moeder – net als iedereen – onvoorwaardelijk wordt ondersteund door het universum, kreeg mijn moeder niet 1, maar 2 jongens die niet konden voldoen aan de voorwaarden van haar denken.
Haar identificatie met het denken heeft haar verblindt en kon zij dus ook niet zien dat wij er waren voor haar, dus het moment dat de realiteit er niet uitzag als haar denken zag zij geen andere optie dan het verdraaien van de realiteit.. een realiteit waar mijn broer en ik een groot onderdeel van waren.
Als je één bent met het denken is het observeren van de gedachtes geen optie. Je bent zo goed als blind, en elke verblinding gaat gepaard met het manipuleren van de realiteit dat zich aandient. Dat is namelijk de enige optie voor het EGO..