Ga naar de inhoud 
91'
Amsterdam, Slotermeer
Als Surinaams kind ben ik opgegroeid met een moeder dat volledig één was met haar denken. Dat betekent dat je als kind moet voldoen aan de voorwaardes van haar denkpatroon. Aangezien mijn moeder – net als iedereen – onvoorwaardelijk wordt ondersteund door het universum, krijgt mijn moeder niet 1 (oudere broer), maar 2 jongens die niet kunnen voldoen aan de voorwaardes van haar denken.
Haar identificatie met het denken heeft haar verblind en kon zij dus ook niet zien dat wij er waren voor haar, dus het moment dat de realiteit er niet uitzag als haar denken zag zij geen andere optie dan het verdraaien van de realiteit, een realiteit waar ik een groot onderdeel van was.
Als je één bent met het denken, is observeren van de gedachtes geen optie. Je bent zo goed als blind, en die verblinding van mijn moeder ging gepaard met fysieke mishandelingen en emotionele chantage, want tja, je kan niet anders dan je realiteit manipuleren omdat het vaak zat niet zal overeenkomen met de voorwaardes van het denken.
1991 - 2006
Amsterdam, Slotermeer
03'
Amsterdam, Gein
Mijn licht ging uit, mijn bewustzijn vernauwd. Ik was volledig één met mijn denken. Ook ik ging mijn eigen realiteit manipuleren zodra het niet voldeed aan mijn denken.
Mijn eigen verblinding bracht me in contact met het donker, op verschillende soorten manieren (feesten, roken, gamen, het misleiden van vrouwen etc.). Opzoek naar allerlei sensaties om de realiteit te ontvluchten. En ookal werd er licht op mij geschenen – zoals het universum dat voor iedereen doet – zag ik het niet, vanwege die verblinding. Een verblinding dat gepaard ging met het manipuleren van mijn eigen realiteit.
Als je één bent met het denken, dan leef je in een Illusie, een illusie waarin je altijd weer opzoek gaat naar een nieuwe sensatie, omdat je constant de realiteit aan het ontvluchten bent. Jammer genoeg zijn er niet genoeg sensaties in de wereld om jouw gebrek aan innerlijke tevredenheid op te vullen. Of kan ik beter zeggen ”Gelukkig kan de wereld je niet van binnenuit vervullen”.
Die constante zoektocht naar sensatie om maar mijn Illusie in stand te houden brak mij ”gelukkig” op in dit leven. Ik moest wel loskomen.
Loskomen van mijn denken heeft mij volledig doen ontkoppelen van wie ik dacht te zijn. Veel waar ik mij mee identificeerde liet ik los (cultuur, gamen, voetbal, vrouwen, familie, vrienden etc.). Weg was de verblinding. Ik kon zien. Voor het eerst in mijn leven kon ik zien!
Van illusie naar realiteit is een beweging dat niet kan bestaan zonder het loslaten van de mensen, plekken en dingen die alleen konden bestaan in de illusie. Het bewustzijns pad is er 1 waarin je bereid moet zijn om letterlijk alles los te laten en dat is mij er 1 zeg. Maar zou het zo nog een keer doen.
Ik voetbal nog steeds en doe nog dingen die voort kunnen komen vanuit mijn denken, maar nu hoef ik mijn realiteit daarvoor niet te manipuleren, want ik identificeer mij niet meer met mijn denken.
“Om het beschuldigen te overwinnen, is het noodzakelijk om te kijken naar de geheime voldoening en het plezier dat we halen uit zelfmedelijden, wrok, woede en zelfexcuses, en om al deze kleine beloningen op te geven.”
LETS TALK CONNECT GET CONSCIOUS!
Ik ben Roms, Romario Ritfeld, geboren getogen Amsterdammer Behalve bewustzijnscoach ben ik bovenal vader van 2 prachtige dames (Faye 5 jaar, Lia Mae 1 jaar). Daarnaast werk ik ook als Coordinerend persoonlijk begeleider.
Weinig kan mensen zo sterk verbinden als voetbal. Mijn vader heeft me de naam Romario gegeven, en daarmee de liefde voor voetbal al bij mijn geboorte in mijn leven gebracht. Ik heb het niet zo ver geschopt als mijn naamgenoot, maar ik mag mezelf wel eredivisie kampioen zaalvoetbal noemen, met de club ASV LEBO in 2015-2016.
